Η χώρα βολοδερνει από την τραγική διακυβέρνηση μιας γκρουπας άχρηστων, εμμονικων, οπισθοδρομικών και συχνά ανεντιμων ψευτοαριστερων που βρίσκουν δεκανικι σε μια παρέα εθνικιστών λαϊκιστων που χάθηκαν στο δρόμο από τη ΝΔ προς τη ΧΑ.
Σ αυτήν την κατάσταση το ΠΑΣΟΚ προβάλλει ως κύριο πολιτικό λόγο την προσπάθειά του να ξεπεράσει το ενοχικό σύνδρομο που ανέπτυξε όταν, σώζοντας τη χώρα από την καταστροφή, συγκυβερνησε με τη ΝΔ. Κι αντί να προβάλλει αυτήν την επιλογή ως στοιχείο πολιτικής ωριμότητας και υπευθυνότητας, τη θάβει ως μελανή σελίδα στην ιστορία του.
Αντί να συγκρούεται απόλυτα, ολοκληρωτικά και ολομετωπα με την αριστερή ιδεοληψία του Τσίπρα και των κολλητων του, αναζητεί συγγένειες και κοινές αναφορές με την ακραία λαϊκίστικη αριστερά.
Την ώρα που βουλευτής του Σύριζα ομολογεί πως η χώρα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τους Σημίτη-Γιαννίτση για το ασφαλιστικό, αντί να κάνει αυτήν την τοποθέτηση σημαία και παράσημο περηφάνειας, προσπαθεί να προσεγγίσει αυτους που κατηγορούν τον συγκεκριμενο βουλευτή γιαυτην του τη δήλωση: τους πρώην πασοκους που τότε πολέμησαν τον Σημίτη και το Γιαννίτση και που σήμερα ακολουθούν το Σύριζα ή ακομα χειρότερα, το Λαφαζάνη.
Την ώρα που η συντηρητική υποτίθεται παράταξη, ξεπερνώντας τη βαθιά κι επικίνδυνα παρατεταμένη κρίση της, εκλέγει ένα νέο, προοδευτικό, σαφώς φιλελεύθερο και φιλοευρωπαιο ηγέτη, δίνοντας ένα καίριο χτύπημα στο λαϊκισμό, ο χωρος της σοσιαλδημοκρατίας ζει ακόμα στα απόνερα των προσωπικών συγκρούσεων των ηγετών του.
Αντί να προβάλλονται τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Σημίτη, ο ριζοσπαστισμος της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου και ο ορθολογισμός και η υπευθυνότητα της περιόδου Βενιζέλου, τα στελέχη του χώρου προσπαθούν να μειώσουν αυτή την εθνική και κοινωνική συνεισφορά της σοσιαλδημοκρατίας αναζητώντας και προβάλλοντας μόνο τα αρνητικά στοιχεία αυτών των τριών ηγετών της.
Αντί να επιχειρείται με σοβαρότητα και υπερβατικότητα η συνεπής και αφοσιωμένη έκφραση του φιλοευρωπαικου και προοδευτικού χώρου, όπως αυτός συγκροτήθηκε γύρω από την επιλογή του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να κάνει διακριτές τις διαχωριστικές γραμμές των συνιστωσών αυτού του μετώπου, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στους "παραστρατημενους" οπαδούς του ΟΧΙ, εκτιμώντας λάθος πως η κοινή μας προμνημονιακη διαδρομή μπορεί να εγγυηθεί τη μετέπειτα συνύπαρξη.
Αυτό που αρνείται πολιτικά να διαβάσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι πως, μετά τα μνημονια, τίποτα δεν είναι ίδιο.
Πως η στάση απέναντι στις επιλογές για τη σωτηρία της χώρας είναι η νέα Λυδία λίθος που χαρακτηρίζει πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς ως προοδευτικούς ή μη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να το έχει αντιληφθεί αυτό. Και μαζί του το αντιλήφθηκε και η πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ.
Μικρή, οριακή πλειοψηφία, που κάνει την προσπάθειά του νέου αρχηγού της ΝΔ δύσκολη και ναρκοθετημένη. Όμως του δίνεται η δυνατότητα να προσπαθήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί λοιπόν να εκφράσει το αίτημα για εμμονή στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και για ξερίζωμα του λαϊκισμού.
Όπως την εμμονή στην ευρωπαϊκή πορεία και το αίτημα για εκσυγχρονισμό εξέφρασε το 1996 ο Κώστας Σημίτης. Τότε, πολύ κεντρώοι και δεξιοί, αδιαφορώντας για την πολιτική αναφορά του Σημίτη και για το γεγονός πως δίπλα του είχε τον Άκη, τον Αρσένη ή τον Λαλιώτη, πίστεψαν και στήριξαν τον Κώστα Σημίτη την ώρα που η ΝΔ έψαχνε τις ρίζες της στη λαϊκή καραμανλικη δεξιά.
Αν λοιπόν το ΠΑΣΟΚ και ο σοσιαλδημοκρατικος χώρος δεν καταλάβουν ποιο είναι το ζητούμενο της εποχής και δεν πάψουν να αναζητούν τις ρίζες τους στον τριτοδρομικο πατριωτικό σοσιαλισμό, ο Μητσοτάκης θα έχει κερδίσει μόνος του το στοίχημα, ανεξάρτητα από την πολιτική του προέλευση και το γεγονός πως δίπλα του θα έχει τον Βορίδη, το Βαρβιτσιώτη ή τον Τζιζικωστα.
