Τα τελευταία 15 χρόνια, τέτοια μέρα (όπως και την 25η Μαρτίου) τιμω τους ήρωες του έθνους μας καμαρωνοντας τους γιους μου στην μαθητική τους παρελαση.
Κι όλα αυτά τα χρόνια νοιωθω περήφανος που τα παιδιά μου με τη δική τους θέληση, συμμετέχουν στην παρέλαση, τιμώντας την μνήμη των ηρώων μας και γιορτάζοντας τον καρπό του ηρωισμου τους.
Έχοντας πετύχει να μεταλαμπαδευσω στα παιδιά μου μια ήρεμη, αγαπημένη ιδέα για την πατρίδα και βλέποντας πως νιώθουν κι αυτοί τον ίδιο σεβασμό για τους νεκρούς μας, όλα αυτά τα χρόνια αντιδρούσα στην ιδέα της κατάργησης των παρελασεων.
Η φετινή όμως επέτειος μου κλονισε την άποψη μου αυτή. Μαζεύτηκαν πολλά:
1. Παρέλαση αρμάτων μάχης με σπόνσορα, γιατί ο λαϊκισμός μας θεώρησε σπατάλη την παρέλαση τους
2.Η αξιωματικη αντιπολιτευση να καλεί το λαό σε αντιμνημονιακες παρελάσεις (αντί του μνημονίου άραγε ή αντί της μνήμης; )
3. Εξέδρες μόνες, απομονωμενες από τον κόσμο, με κάγκελα να χωρίζουν τους μνημονες από τους αντομνημονιους.
Όμως, η σταγόνα που ξεχείλισε ήταν η επιλογή του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου να μην παρουσιαστεί στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, εξ αιτίας μιας μικροπρεπους κοντρας με τον Περιφερειαρχη.
Περιμενα από το Βενιζέλο, ως ααντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ως αυνταγματολόγο να σταθεί πιο σοβαρά αυτή την μέρα.
Με την επιλογή του προσέβαλε τη μνήμη των ηρώων, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και τα ενστολα αγόρια και κορίτσια που συμμετείχαν στην παρέλαση.
Όλα αυτά μαζί με κάνουν να πιστεύω πως ο λαός μας δεν αξίζει πια να παρελαύνει με περηφάνια. Γιατί ακόμα κι αν δεν συμφωνεί η πλειοψηφία με όλα αυτά, τα ανέχεται ντροπιαστικα.
Ας καταργηθούν λοιπόν οι παρελάσεις.
Εγώ στα παιδιά μου αγάπη και σεβασμό για την Ελλάδα μπορώ να τα μεταδώσω και με άλλους τρόπους. 
